Historia rozwoju desek surfingowych

Już w 1778 roku brytyjski odkrywca kapitan J. Cook zaobserwował takie działania wśród lokalnych mieszkańców Wysp Hawajskich. Po 1908 roku surfing rozprzestrzenił się na niektóre kraje Europy i Ameryki. Do Azji rozprzestrzenił się po 1960 roku. Surfing znacznie się rozwinął w ciągu ostatniej dekady lub dwóch.Zawody surfingowe na dużą skalęodbyły się na wybrzeżach Ameryki Północnej, Peru, Hawajów, Republiki Południowej Afryki i wschodniej Australii.

Surfing napędzany jest falami i należy go uprawiać na plaży, gdzie panuje wiatr i fale. Wysokość fal powinna wynosić około 1 metr, a minimalna nie powinna być mniejsza niż 30 centymetrów. Na Wyspach Hawajskich fale nadają się do surfowania przez cały rok. Szczególnie zimą lub wiosną z północnego Pacyfiku napływają fale. Fale osiągają wysokość do 4 metrów i pozwalają sportowcom przepłynąć ponad 800 metrów. Dlatego Wyspy Hawajskie zawsze były centrum światowego surfingu.

Pierwszydeski surfingowemiały około 5 metrów długości i ważyły ​​od 50 do 60 kilogramów. Po II wojnie światowej pojawiły się płyty z tworzyw piankowych i udoskonalono ich kształt. Obecnie używane deski surfingowe mają od 1,5 do 2,7 metra długości, około 60 centymetrów szerokości i od 7 do 10 centymetrów grubości. Są lekkie i płaskie, nieco węższe z przodu i z tyłu oraz posiadają stabilizującą płetwę ogonową z tyłu i na dole. W celu zwiększenia tarcia na powierzchnię płyty nanoszona jest także woskowa warstwa zewnętrzna. Wszystkie deski surfingowe ważą tylko od 11 do 26 kilogramów.

Na przedzie skrzydeł humbaka znajdują się pofałdowane struktury, które pomagają temu kolosowi poruszać się w wodzie z większą gracją i płynnością. Taka struktura pomaga zmniejszyć opór i pomaga humbakowi „złapać” przepływ wody, dzięki czemu może szybko się poruszać pomimo swoich rozmiarów. Zainspirowany tym,deska surfingowaproducent Fluid Earth wyprodukował wyjątkową deskę surfingową z falistym przodem.